Adembenemende dagen (letterlijk en figuurlijk!)

Vanuit Arequipa zijn we flink de hoogte in gegaan (op een gegeven moment 4910 meter boven zeeniveau), richting Chivay. Gelukkig hebben we geen last van hoogteziekte gekregen, maar je merkt wel goed dat je lichaam harder moet werken op deze hoogte. Vooral bij inspanning, zoals klimmen/trappen lopen merk je dat je kortademig bent. Een lokale remedie is het drinken van thee die getrokken is van cocabladeren (ja, waar je ook cocaïne van kunt maken :-)).

Onderweg naar Chivay kwamen we nog Vicuna’s tegen. Je hebt lama’s en alpaca’s, zie zijn gedomesticeerd en je hebt vicuna’s en guanaco’s, die zijn wild. Vicuna’s produceren de fijnste (en dus duurste) wol. Hierdoor waren ze bijna uitgeroeid door de Spanjaarden, maar ze zijn nu officieel beschermd. Ze worden nu niet meer gedood, maar eens in de zoveel tijd wel bij elkaar gedreven en geschoren.
Ook zagen we hele kuddes alpaca’s, maar daar is altijd een herder bij.

We verbleven in een heel klein boerendorpje vlakbij Chivay. Een wei met koeien en schapen grensde recht aan onze kamer en we hadden een mooi weids uitzicht. Het dorpje stelde eigenlijk helemaal niets voor, maar het was leuk om doorheen te wandelen en de kinderen te zien spelen met het weinige dat ze hadden (autootjes met een touwtje eraan om ze vooruit te trekken). Je kon goed zien dat de mensen een eenvoudig en zwaar boeren bestaan leefden, maar de mensen leken wel gelukkig en de dieren zagen er ook prima uit. Er was geen modern vermaakt zoals televisie en internet, maar met een boekje bij de open haard was het ’s avonds ook prima te doen. Het was best fijn om in deze rustige omgeving even bij te komen.

De volgende dag zijn we naar de Colca Canyon gegaan. Een kloof die meer dan twee keer zo diep is als de Grand Canyon. We hebben hier een korte hike gedaan en daarna zijn we naar ‘Cruz del Condor’ geweest, waar we enorme condors gespot hebben! Die hebben vleugels met een spanwijdte vanaf zo’n 2.70 meter! Ze gebruiken de thermiek uit de vallei om te vliegen. Erg gaaf om die van vrij dichtbij over te zien vliegen.

Inmiddels zitten we in de stad Puno, zo’n 3860 meter boven zeeniveau. De stad is niet zo bijzonder, maar we zijn hier omdat Puno aan de oever van het Titicacameer ligt, waar we morgen naartoe gaan.